در روش اول تاکید بر تعمیر پسماندهایی است که قابلیت تعمیر و استفاده مجدد را دارند، که با این روش کالای معیوب دوباره به چرخه مصرف باز می گردد. از سویی از پسماند شدن کالای معیوب جلوگیری می گردد در ضمن از خریداری کالای جدید که در انتها وارد چرخه پسماند خواهد شد نیز جلوگیری بعمل خواهد آمد. ای روش مفید ترین راه برای مدیریت پسماند می باشد. موارد قابل تعمیر قابل ذکر شامل لوازم خانگی برقی کوچک و بزرگ ، رایانه ها و نمایشگرها ، تجهیزات اداری ، گوشی تلفن های همراه و انواع لامپ ها می باشند

در روش دوم تمرکز بر تبدیل پسماند به موادتشکیل دهنده اصلی پسماند می باشد. با توجه به اینکه مقدار قابل توجهی از پسماندها امکان تعمیر و استفاده مجدد را ندارند، بازیافت روش مفید و مرسومی در این زمینه است. از آنجاییکه اغلب مواد بازیافت شده شامل فلزات پایه نظیر آهن ، مس آلومینیوم ، قلع، سرب ، روی و فلزات گرانبها مانند طلا ، نقره، پلاتین و پالادیوم و فلزات کمیاب و استراتژیک مانند تانتالیوم، ایندیوم می باشند. از این پسماندها به عنوان معادن شهری نام برده می شود. در کنار این فلزات محصولات فرعی شامل انواع پلاستیک ها ، پلیمرها و شیشه می توان نام برد. از آنجاییکه مصرف انرژی در صنعت بازیافت نسبت به صنعت معدن شامل اکتشاف ، استخراج و استحصال اغلب ۹۵ درصد کمتر می باشد. تامین مواد اولیه از طریق بازیافت بسیار مقرون به صرفه و اقتصادی می باشد. از سوی دیگر با گسترش روز افزون استفاده از کالاهای دیجیتال و تجهیزات الکتریکی ، حجم این نوع پسماندها به شدت در حال افزایش می باشد و خطرات زیست محیطی شدیدی را در پی خواهد داشت.

در روش سوم پسماندها یی که شامل روش های اول و دوم نمی شوند ناچار باید امحا گردند. که دفن ، سوزاندن از راه اصلی این روش می باشند.